کسی که پیوسته، متوجه جنسیت خویش است حیوانی بیش نیست!

در ایران، تفاوتی میان زیست جانوری و انسانی، مشاهده نمی شود. جامعه ای که حتی مکانهای آموزشی و مقدسی که صرفا باید جهت آموزش و یادگیری و عبادت و نزدیکی به پروردگار، پاکسازی شوند نیز، مورد هجمه روابط زن و مرد، واقع شده اند: ازدواجهای دانشجوئی، همسریابی برای فرزندان در مساجد و عبادتگاهها و ... . مرد و زن پیوسته - همچون انسانهائی که توسط شیطان، مس و دیوانه شده باشند - در روابطشان، مدام به یکدیگر القاء می کنند که ما دارای جنسیت، هستیم، حال آنکه جنسیت مربوط به بعد حیوانی بشر، است. چیزی که تنها باید در اتاق خوابهایشان، مورد توجه قرار گیرد و به باور بنده، در هیچ مکان و زمانی.

اگر برای زنان و دختران، حجاب یک اجبار قانونیست و سپس، دلیل آورده می شود که انسانها نباید با جنسیت خویش، وارد اجتماع شوند، ولی آیا مردان از این امر، مستثنی هستند؟ حتی کارمندان مرد ادارات در مواجهه با یک خانم، سعی در برقراری رابطه از این بعد، دارند و به اصطلاح ' زن ناقص العقل ' را جدی نگرفته و سعی در بازی دادن و پیچاندنش، کرده و زمانی که با برخورد انقلابی وی، مواجه می گردند، پوشش زن را بهانه ای برای وظیفه نشناسی و اقدام به کلاهبرداریهایشان، می سازند.

مردان نیز همچون زنان، لازم است متوجه باشند قبل از مرد بودن، یک انسانند و مجبورند نگاههای دریده و زبان کنترل نشده خویش را مهار کنند. در غیر این صورت، تفاوتی با حیوان، نخواهند داشت. اما وقتی مادران نمونه این دست از مردان و پسران را مشاهده می کنیم، جای تعجب نیست که مولود و پرورش یافته چنین زنی که یک عمر، تنها با بعد حیوانی خود - در قالب امر مقدس ازدواج - مشغول زندگی و امرار معاش و تنها هدفش جلب توجه شوهر به زیبائیهای ظاهری خویش، بوده و شب و روز را در فکر برپائی جشنهای مختلف و زینت دادن و خودنمائی در این مراسم، می گذرانده و تنها نشانه پاکی خویش را حجاب اجتماعی معرفی می کند چنین حیواناتی باشند.

دلیل سکوت قانون و روحانیت نسبت به این وضع، چیست؟ پزشکان نیز، زمانی که یک نسخه جواب نمی دهد، تجدیدنظری در تصمیماتشان، اعمال می کنند. هدف یک حکومت اسلامی باید پاکسازی واقعی و نه ظاهری جامعه باشد.