از ادعای خدمت صادقانه تا خیانت به منابع ملی و مستثنیات اشخاص

جالب است وقتی شخصیتی عادی و نه عوامل دولتی، مرتکب عملی بر خلاف قانون، می گردد - برای نمونه، به شکلی غیرقانونی، به قلع و قمع درختان جنگلی یا تصرف اراضی ملی می پردازد - توسط ضابطین، دستگیر و به جرم وی که در نتیجه قانونگزاری غلط و مخالف دین، جرم شناخته شده است، بدون نیاز به شاکی خصوصی و با شکایت مدعی العموم - دادستان - رسیدگی می شود؛ ولی اگر مسئولین نهادی با تبانی یکدیگر، ادارات مختلف و اهالی یک روستا، به تصرف زمین اشخاص، در نبودشان، مبادرت ورزند، نه دادستان، نه پلیس و نه هیچ یک از اشخاصی که در مواقع ارتکاب به جرم اشخاص عادی، کیسه های حجیم پرداخت جریمه را با کوچکترین تخلفی، بی درنگ، به سمت مجرم، نشانه می روند، با اطلاع از جرم صورت گرفته که حاصل ترکیبی از جرائم انجام شده توسط نهادهای مختلف، است، کوچکترین توجهی نشان نداده و رسیدگی را موکول به ایراد شکایت از طرف شاکی و صرف هزینه های هنگفت دادرسی، می نمایند.

ماجرای توله خرس کشته شده و نیز، مرگ پلنگ رها شده در' پارک ملی گلستان ' و پنهانکاریهای مسئولین ذیربط در این باره، همه و همه نشان از زد و بندهای گسترده میان عده ای از مسئولین نهادهای اثرگذار کشور، داشته و بسی جای تاسف دارد. با جریانات صورت گرفته در ' اداره محیط زیست استان گلستان ' -  عملکردهای اشتباه، تبانیها و پنهانکاریها - می توان به خوبی، انسجام برخی از عناصر دولتی را برای انجام تخلفات و سرپوشگذاریهای متعاقب آن، مشاهده نمود.

تصویر فجیع و دردناک رفتار یک مشت سنگدل با توله خرس بی گناه، هیچ گاه، از اذهان ما، پاک نخواهد شد. از یک توله خرس، انتظار درک علائم و تابلوهای راهنما نمی رود؛ ولی محیطبانی که نامی به زیبائی طبیعت را یدک می کشی! وظیفه یک محیطبان در درجه اول، حفظ محیط زیست و عناصر آن است و در نظر گرفتن آموزشهای داده شده. بهتر نبود با فاصله گرفتن از توله خرسی که مدت زیادی از باز شدن چشمانش به این دنیا، نگذشته بود و دیگر، امکان بازگشتش هم، به این دنیا، وجود ندارد، اقدام به پرتاب دارت بیهوشی، می کردی که به بهانه در خطر بودن جانت، به آن شکل فجیع، چوب را ابزار کارت قرار نمی دادی؟ وسیله کار تو چیست؟ دارت بیهوشی یا چوب؟

شاید، در انتهاء و با یاری و خواست خداوند، زمین غصبی به مالک، باز گردد؛ ولی توله خرس نازی که بی رحمانه از پای درآورده ای هیچ گاه، به آغوش طبیعت، باز نخواهد گشت.

توله خرس عزیز دوست داشتنی! دوستت دارم. آرام بخواب تا روزی که دادستان دادت را بازستاند. فریادهای معصومانه ات را همیشه، به یاد خواهم داشت.