چگونه پوشش سیاه سبب دوری انسان از پروردگار، می گردد؟

تا ذهن خود را از افکار گناه آلود جنسی، پاک نکنیم، چندین لایه حجاب نیز، کارساز نخواهد بود؛ که اگر این گونه بود، حیوانات که تمامی بدنشان همواره، پوشیده از موست پرهیز جنسی پیشه می کردند. فلسفه بی مو آفریدن بشر و توصیه خداوند به استفاده از حجاب، آن است که بشر خود با اختیار، حجابی برگزیند تا یادآور حضور دائمی پروردگار باشد. در حقیقت، حجاب حس دائمی فیزیکی خداوند در کنارتان، است که وقتی کنار می رود که بشر به اوج حیوانیت خود، رسیده باشد. پس، اگر بشر مایل است از همراهی همیشگی خداوند، بهره مند گردد، حجاب برایش، لازم بوده و مطمئنا، رنگ خداوند پاک ' سیاه ' نیست.

آن کس که پوشش ' سیاه ' را به عنوان حجاب، برمی گزیند تنها، سبب افزایش منیت خویش شده و به حجاب خود، رنگی زمینی می بخشد؛ طوری که مردان گمان می کنند حجاب استفاده شده توسط زن، از جهت نگاه ایشان، بوده؛ اما پوشش ' سفید ' همواره، القاءکننده پاکی ایست که در نتیجه توجه به حضور پروردگار و صرفا، رضایت وی، ایجاد شده و بدین شکل، رشد معنوی فرد را به دنبال خواهد داشت.

آیا کسی به هنگام انجام عبادات دینی؛ حج، نماز و ...، از پوشش مشکی، استفاده می کند؟ پس، اگر عبادت و بندگی دائمی پروردگار را خواستارید، چه بهتر که در همان لباس نیز، باقی بمانید؛ چرا که تغییر لباس خود از سفید به سیاه، پس از پایان عبادت، به شکلی، بیانگر اعراض از خداوند، بوده و نشانگر آنست که بندگی و احساس حضور خداوند توسط شخص، صرفا، محدود به زمان عبادت، می گردد.