بانوان ایرانی! برای پاک نگاه داشتن رحم خود، از آلودگیها، با مردان جامعه خود، پیکار کنید؛ نه صلح!

در باب شیوه تربیتی بانوان قدیسه ایرانی در مورد فرزندان ذکور و اناث خود، همین بس که توقع پسران و مردانشان پس از ایجاد مزاحمتها و آزار و اذیتهای زبانی ای که نسبت به بانوان، روا می دارند، چیزی جز این نیست که: ' من مذکر هستم و او مونث. دختر یا زن خوب آنیست که همچون بز اخفش، سر به زیر، انداخته و گمان کند آن چه را که شنیده - متلک - نشنیده تا مردان هر زمان که اراده فرمایند، با آزارهای خود، به تخلیه روانی و رفع نیازهای جنسیشان، بپردازند. تو زن هستی. چرا جواب پس می دهی و امنیت جنسی ما را بر هم، می زنی؟ جنسیت ما در معرض خطر است. '

وقتی مادری حاضر می شود چنین موجود پلیدی را در رحم، پرورش داده و با کلمات دلفریب ' عشق ' و ...، گندکاریهای جنسی و نتایج و ثمرات عمل گناه آلودش را با همسر ناپاک خویش، لاپوشانی نماید و جامعه نیز، از باب مصلحت، سکوت پیشه کرده و مزرعه کشت کثافات - زنان - را پاک جلوه می دهند تا بقائشان تداوم یابد، نتیجه آن ' فاحشه خانه 'ایست به وسعت ایران که در جای جایش، زنان در قبال دریافت مهریه و نفقه ای، همنشین خوکان گشته و به تکثیر آنها، در رحمی که امانت پروردگار بوده و به شرط پاک نگاه داشتن و پرورش موجوداتی پاک، بدانها، عطاء شده، می پردازند.

بانوان عزیز ایرانی! برای پاک نگاه داشتن رحم و وجود خود از هر گونه ناپاکی، با مردان آلوده جامعه خود، پیکار کنید؛ که نتیجه صلح با زناکار و آن که با گناه، به نفس خویش، ظلم نموده، چیزی به جز آتش جهنم، نخواهد بود.

بانوی ایرانی! هر گاه رحمت را چنان پاک نگاه داشتی که ' مریم (س) ' از کودکی و ' آسیه (س) ' پس از ایمان آوردنش به خدای یکتا، آن گاه، ظاهرت را شایسته آراسته شدن به اوصاف باطنیت بدان؛ که ریاکاری گناهیست کبیره و بستر گناهان بزرگتر.