مشرک! از عبادات من، خارج‌شو!

عبادات اعمالی هستند که باید صرفا، جهت رضایت پروردگار - یگانه مالک هستی - انجام پذیرفته و پرداختن به آنها، برای کسب رضایت دیگران - خواه به اجبار و خواه از روی ریاکاری و خودنمائی - نه تنها، سبب بی ارزش شدن آنها، خواهد گشت؛ بلکه فرد را به دام گناه کبیره و نابخشودنی ' شرک '، گرفتار می کند. خداوند تنها گناه غیر قابل بخشش را ' شرک ' معرفی فرموده اند.

از جمله این عبادات، می توان به نماز، روزه، رعایت حجاب، شرکت در جهاد و امثالهم، اشاره نمود. اگر قانونی وضع شود که تمامی افراد ملت را وادار به نماز خواندن، نماید، آیا نمازهائی که صرفا، جهت رعایت آن قانون، اداء می گردند مورد پذیرش خداوند، خواهند بود؟ آیا روزه هائی که هر چند با سختی فراوان، تحمل می شوند صحیح خواهند بود؟ همین گونه خواهد بود، در رابطه با اجبار در ' شرکت در جهاد ' و ' رعایت حجاب '.

بنده واقعی پروردگار هیچ گاه، احدی را شریک معبود خود قرار نخواهد داد. خطاب به تمامی اشخاصی که خود را مجاز به حضور یافتن در محل عبادات غیر، می دانند: ای مشرکان! خیلی سریع، از میان عبادات بندگان خدا، کنار رفته و سعی نکنید انسانها در عوض چشم داشتن به کسب رضایت الهی، پیوسته، چشم به درگاه اسفل شما، داشته باشند. هیچ بتکده و خانه شرکی تا ابد، پایدار نخواهد ماند. پوشش سفید من تلاش برای بی حجابی، نیست. اعلام برائتیست از شریک شدن در گناه بزرگ و نابخشودنی ' شرک ' که در جامعه ایران، به شدت، رواج دارد. از عبادات من، خارج شو.