چرا با وجود امنیت برای حکومتداران، مردم ایران امنیت ندارند؟

اخیرا، به یافته هائی، دست پیدا کرده ام که نشان می دهد عده ای سازمان یافته در شهر، پراکنده گشته و در قالب دستفروش، اشخاص دادزن و ...، با دستوراتی از جانب بالا دستیها،‌ برای دختران و زنان تنها در معابر، مزاحمت و ناامنی ایجاد نموده و در صورت شکایت به پلیس ۱۱۰، آن قدر، تعلل می ورزند تا فرد ناامن کننده گریخته و سپس، از راه، رسیده و می گویند: " کسی نیست که دستگیرش کنیم و تو باید شکایت و ثابت کنی. '

و به قدری این کار را انجام می دهند تا جائی که دختران و زنان امنیت خود را صرفا، در ازدواج و خانه نشینی، ببینند. همیشه عمل از سخن، رساتر بوده و این احمقها هنوز، نفهمیده اند وقتی در حال اجرای چنین کمدی آشکاری، هستند و به خیال خام خویش، مشغول فریب دادن پدران، همسران و برادرانی که دلشان را به حضور ' نیروی انتظامی '، گرم نموده اند که در صورت بروز مشکل، فریادرس ناموسشان خواهند بود، عده ای هم، حضور دارند که هنوز، مغزشان از انجام گناه، زائل نگشته و آن قدر، هوش و حواس دارند که بفهمند بالائیها چگونه با ناامن کردن جامعه، در حال تربیت بردگانی، هستند که اگر مردند، در خدمت بردگی آنها و اگر زن هستند، در کار زایش و تکثیر آن بردگان، باشند.

این هم، روش برده داری ۱ درصد جمعیت دنیا در ایران و بر اساس فرهنگ ایرانیست. مطمئنا، شیوه های برده داری در هر کشوری، بر اساس اطلاعاتی، خواهد بود که از فرهنگ مردم آن کشور، به دست آمده است.