ارشاد به داشتن حجاب به شکل موردی - و نه کلی - ' اشاعه چشم چرانی ' و ' تبلیغ آلت تناسلی خویشتن ' است!

یک سخن با آنان که تصور می کنند باید در جامعه، راه افتاده و مدام، به ارشاد دختران و زنان، بپردازند و به شکلی مستقیم و موردی، ' امر به حجاب ' و ' نهی از بی حجابی ' فرمایند.

این عمل چه حکمی دارد: اینکه مرد یا پسری در خیابانها و معابر، راه افتاده و تا می تواند، از نگاه کردن به اندام دختران و زنان، بهره ببرد و در نهایت، در عوض چشم فرو بستن و سر به زیر، انداختن، رو به آنها، بگوید: ' خانم! حجابت را رعایت کن. '؟

این کار بدان معناست که به صورت ضمنی، بگوئید: ' چه اندام زیبائی دارید! مشاهده فرموده و آلت تناسلی اینجانب نیز، تحریک گشت. به هر صورت، من قدرت جنسی بالائی دارم و شما هم، زیبا هستید. اکنون نیز، در مرحله ای، هستم که دینم در حال بر باد رفتن، است. خواستم عرض کنم تا متوجه ' قدرت جنسی ' اینجانب و حالت تحریک شده من نیز، باشید. '

یا زنی حجاب برتری را تصور کنید، در حال به خیال خود، ' ارشاد دختران و زنان بی حجاب '؛ آن هم، به شکل موردی. آیا کار ایشان جز این است که علیرغم داشتن پوشش به اصطلاح، ' برتر '، زیبائیهای جنسی داشته اش را فریاد زده و  بگوید: ' ای مردان و پسران! من هم، همچون این دختر یا زن بی حجاب، زیبائیهائی جنسی داشته یا دارم؛ اما اگر توجه کنید، خواهی دید آنها را زیر این پارچه مشکی، پوشانده ام؛ ولی مسلم بدانید من هم، از آن زیبائیها، بی نصیب نیستم. '

آیا این حرکات چیزی غیر از به رخ کشیدن قدرتهای جنسی زنان و مردان مثلا ' ارشادگر '، در جامعه، است؟ آیا ' حضرت محمد (ص) ' نیز، به همین شیوه، عمل نموده و در خیابانها و معابر آن عصر، به عیبجوئی و ارشاد موردی مردم،‌ می پرداخته است؟ اگر مطمئن هستید ایشان هم، با این حرکات زشت و زننده، رفتار می کردند، شما نیز، به این ارشادهای بیمارگونه که حاکی از تبلیغ ' جنسیت زدگی ' و ' نگاههای جنسی زن و مرد به یکدیگر '، است، ادامه دهید.

یقینا، پیامبر گرامی اسلام (ص) این گونه، با ' چشم چرانی افسار گسیخته '، ' تبلیغ آلت تناسلی ' و ' اشاعه نگاههای جنسیتی در جامعه '، به انجام وظیفه، نمی پرداخته اند؛ بلکه سخن ایشان به شکل موعظه ای کلی و صرفا، جهت ابلاغ پیام پروردگار، بوده است.

این آیه صریح ' قرآن کریم ' است که می فرماید: ' ای اهل ایمان! هرگز، نباید قومی قوم دیگر را مسخره و استهزاء کنند. شاید آن قوم از آنها، بهتر باشند و نیز، مبادا زنها زنان دیگر را به سخره گیرند؛ چه بسا آنان از خود آن زنان، بهتر باشند و هرگز، عیبجوئی مکنید و به نام و لقب‌های زشت، یکدیگر را مخوانید که پس از ایمان به خدا، نام ' فسق ' بسیار زشت است و هر که توبه نکند چنین کسانی بسیار ظالم و ستمکارند! ' ( سوره ' حجرات ' - آیه ۱۱ )