غمگینی حجاب برتریهای مصمم در ارشاد دختران باکره، به راه پاک خویشتن، از ارشاد شدن، توسط همان دختران!

ایران پر است از مادرانی که با آن همه فسادی که از رحم خود، خارج می سازند، نه تنها، خویشتن را گناهکار ندانسته؛ بلکه در عوض جمع کردن و پاک نگاه داشتن رحمشان از پرورش چنین اراذلی، به عیبجوئی از دختران باکره، پرداخته و می گویند: ' تو هم، برو همچون من قدیسه، چادر سر کن و با مردی هر چند زناکار و گناه پیشه، خطبه ازدواج بخوان و در خانه، بنشین و هر گاه، بیرون آمدی، همراه همان شوهرت، بیا تا مورد مزاحمت پسران خارج شده از رحم ما، قرار نگیری و بر این باور، باش که همنشینی مستمرت با چنین شوهری، ' صبر بر سختیها و جهاد ' محسوب گشته و زائیدن آن جرثومه های فساد نیز، ' ریختن گناهان پیشینت ' را به همراه خواهد داشت.'

زن فاحشه ای که از ازدواج و گناه همنشینی با مردان آلوده، باکت نبوده و پرورش و زایش چنین میکروبهائی و روانه کردنشان را به سمت جامعه بی زبان، عین ثواب می دانی! پیش از راضی شدنت به پذیرفتن ارتکاب به چنین گناهانی، از خودت، بپرس: ' تکلیف آن دختر باکره ای که قادر نیست با لالائیهای ' بهشت زیر پای مادران، است. ' و ' زن پاک؛ یعنی زن حجاب برتری. ' و ...، به خواب غفلتی، رود که امثال شما زنان، بدان، فرو می روید، چیست؟

آیا باز هم، با دسته گلهای متجاوزی که تحویل جامعه، می دهید، قصد ارشاد راهبه های دنیا به ترک سبک زندگیشان و قدم گذاشتن در مسیر پاک خویشتن را دارید؟

وقتی نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران مدافع وحشیگری مردان و پسران آزارگر می شود!

دولتهای خارجی پذیرفته اند که مردها متجاوزند و این خوی حیوانیشان باید تحت کنترل قانونگذاران و مجریان آن، قرار گیرد. این ظلم و اجحاف است که دختران و زنان ایرانی از یک سو، از سمت پسران و مردان، مورد تجاوز، واقع شده و از سوئی دیگر، از جانب نیروهای انتظامی، به دلیل پوششان، مورد بازخواست قرار گیرند.

مردان ایرانی وحشی هستند و بی تمدن و مسبب این امر در درجه اول، مادران ایشانند که با دارا بودن درجه بالائی از خوی تجاوزگری، از تولید موجودی چنین وحشی، ابائی ندارند و بعد از آنها نیز، حکومت ایران می باشد که با برخوردهای سهل انگارانه اش در مواجهه با مزاحمین نوامیس و آزارهای جنسی خیابانی، انگشت اتهام را به سمت دختران و زنان قربانی، نشانه رفته و بدین شکل، بر خوی تجاوزگری مردان، صحه می گذارند و در حمایت از این متجاوزان، در مقابل شاکیان مونث، می گویند: ' این بنده خدا چه کند، وقتی تو این گونه لباس می پوشی؟ '.

و این سناریوئیست که همواره، توسط کلیه نیروهای مونث و مذکر انتظامی جمهوری اسلامی ایران، در حال اجراست.

ایرانیانی که به نام‌' حفظ دین ' و با سوءاستفاده از نام بزرگان، ازدواج می کنید! پس، دین و پاکیتان کجاست؟

کسی که قادر نیست برای پرهیز از گناه همنشینی با آلودگان، از ازدواج کردن، امتناع نماید همانند کسیست که برای رفع نیازهای مادی دیگرش نیز، توانائی کنترل خویشتن در دوری از گناهانی؛ همچون دزدی، کلاهبرداری و ...، را نداشته و در نتیجه، چنین شخصی که در صورت عدم ازدواج، امکان به خطر افتادن دین و گناه کردنش وجود دارد ' فردی ساقط شده ' است که تلاش می کند با ازدواج، خود را ' فردی موجه و قابل قبول در اجتماع ' نشان داده و از سوئی دیگر، با تشکیل خانواده و فرزنددار شدن، امنیت و بقاء خود را تضمین شده بیابد؛ اما حقیقتا، به محض ورود به زندگی مشترک، نه توانائی کنترل شهوات خویش را دارد و نه توانائی پرورش فرزند صالح را. بدین ترتیب، با هوسرانی، چشم چرانی، زناء و ...، همچنان، به پیروی از نفسش، ادامه می دهد - همان گونه که در صورت عدم ازدواج، به آن، می پرداخت.

بدین شکل، رسمی که توسط این عده، باب می شود این خواهد بود: ازدواج کردن به نام بزرگان دین، ادامه دادن به زندگی فسادآلود و هوسناک خویشتن و تکثیر میکروبی همچون خود، در محیط مناسب و ایجاد شده فعلی - به لطف رحم ناپاکی که حاضر به ازدواج با چنین موجود آلوده ای، گشته - و انتشار آن میکروب به جامعه. پس، می بینیم که برای فرد، نه دینی باقی مانده و نه عفت و طهارتی؛ بلکه صرفا، نیازی مادی به داشتن خانواده، فرزند، حفظ بقاء و موجه جلوه کردن در انظار، برآورده شده است.

ازدواج حکایت همان چاقوئیست که دست هر شخصی، بیفتد بر اساس ویژگیها و شخصیتی که دارد، عمل نموده و توسط آن، عملی را بروز می دهد که با درونش، هماهنگ باشد. اصولا، شخص هوسران و زناکاری که ازدواج و طلاق، لقمه حرام و حلال و همه چیزهای خوب و بد در نظرش، یکسان می نماید مجاز نیست ازدواج خویش را با ازدواج عالمی به واقع، وارسته - و نه اسمی - مقایسه کرده و بگوید: ' او ازدواج کرده. پس، من نیز، می کنم. ' این عمل ظلمیست در حق این بزرگان؛ چرا که ' به اسم آنها، گناه کردن ' است. به گونه ای، ' تهمت زدن ' است.

اگر فردی برای برآورده ساختن نیازهای جنسی، رفع تنهائی، داشتن خانواده و امنیتی که در اثر داشتن آن، برایش، فراهم می شود، اقدام به ازدواج، نماید، جایز نیست این کار را به نام بزرگان دین و عرفان، انجام دهد؛ چرا که در صورت ایجاد هر گونه فساد احتمالی، این نام آن بزرگان خواهد بود که لکه دار خواهد شد.

چگونه دو موجود فاسد به خود، اجازه می دهند پیوند شیطانیشان را با پیوند دو موجود پاک سرشت، مقایسه کنند؟ سبک، نگرش و اهدافی که آن بزرگان در ازدواج، می دیدند یا می بینند در راستای اهداف الهی خویش، بوده و قابل قیاس با هوسرانیها و رفع شهوات و نیازهای مادی دسته دوم، نیست؛ یعنی اگر قرار بود ازدواج اسباب به فساد کشاندن ایشان را فراهم نماید، همانند تمامی گناهانی که سعی در دوری از آنها، داشته و دارند، از آن نیز، پرهیز می کردند. ' به نام بزرگان و به کام هوسرانان ' زندگی کردن نتیجه ای جز به گمراهی کشاندن ' افراد جویای حقیقت و پاکی ' جامعه را نخواهد داشت.

انقلاب مردم یک کشور نتیجه ای جز به تعطیلات رفتن مسئولان، نخواهد داشت! انقلابی جهانی لازم است!

گمان نمی کنم پس از چهل سال دزدی و دوشیدن ایران و مردم آن، وادار کردنشان به انقلابی اجباری توسط حکومت، تا از این رهگذر، همچون پیشینیان حکومتی، بتوانند فلنگ را بسته و به منطقه ای امن در کشوری که در نمایشنامه ایشان، تا به امروز، نقش کشوری دوست را بازی کرده اند، فرار کنند قابل قبول باشد.

امروز، روز پاسخگوئیست؛ نه اینکه با لالائیهایی جدید و این بار، از نوع عرفانی و نه دینی، حکومتی جدید روی کار آمده و تا چهل سال دیگر، به شغل شریف ' به بردگی گرفتن مردم ایران و دارائیهایشان '، ادامه دهند.

توئی که آن سمت مرزها، نشسته و مردم ایران را به بازی گرفته و راه نجاتشان را انقلاب و به پادشاهی رساندن دسته ای دیگر، می دانی! امروز، نه تنها روز انقلاب مردم ایران؛ بلکه روز انقلاب ۹۹ درصد مالک بالقوه منابع جهانی ایست که اکنون، در دستان یغماگر و مفتخور آن یک درصد، غصب گردیده و کار و حرفه شان ' زورگیری '، ' مفتخوری '، ' قتل و غارت ' و ' به بردگی گرفتن ملتها 'ست.

امروز، روز ' پاسخگوئی ' و ' مواخذه ' مسئولان است؛ نه روز ' به تعطیلات رفتن ' آنها.

دلیل لشکرکشیهای جدید دولتها در خاورمیانه، چیست؟

اکنون که مردم خاورمیانه از فشارهای اقتصادی ناشی از انحصارطلبیها، دزدیها و منفعت طلبیهای یک جانبه حکومتهای دست نشانده خود، به تنگ آمده و دیگر، حاضر به سکوت، نیستند، یک درصد جمعیت دنیا تصور کرده اند این بار نیز، می توانند با تغییر مشهور ' پالان خر '، به راضی کردن نسبی مردم معترض، بپردازند.

دولتها و حکومتها عادت دارند با فرافکنی مسائل اقتصادی خود به سمت مسائل فرهنگی، بازیهای سیاسی و بر پا کردن جنگهای زرگری میان دولتها، به بازی دادن افکار مردم جهان، پرداخته و با ایجاد ترس از جنگ، گسترش ناامنیهای داخلی، تهدید به مجازاتهای قانونی و ...، به هدف نهائی خود؛ یعنی کنترل خشم و ناراحتی ۹۹ درصد جمعیت دنیا، دست یابند.

مردم جهان تا به کی، قرار است فریب بازیهای سیاسی این یک درصد سلطه طلب زورگو را خورده و اجازه دهند منابع مالی، زیرزمینی و حتی نیروهای انسانی را به یغما برده و مردم دنیا را به بردگی، بکشند؟

فسادهای جنسی، اقتصادی و هر نوع فسادی که در دنیا، مشاهده می شود نتیجه تن دادن انسانها به یوغ بردگی این دست فرعونهای عصر جدید است‌ که دست در دست یکدیگر، داده و به شکلی جدید، برتری طلبی و سلطه جوئی ظالمانه خود را به نمایش می گذارند.

تنها راه نجات، انقلاب یک ملت علیه دولت خویش، نیست؛ بلکه انقلابی جهانیست تا هیچ نقطه امنی برای سردمداران ظالم دنیا، باقی نماند که با بستن چمدان و جمع کردن دارائیهای خود، به آن نقطه امن که معمولا، کشوری دوست در دوران قدرت ایشان، بوده، مهاجرت کرده و چه در خفا - همچون ' ... ' و چه آشکارا - همچون ' محمدرضا پهلوی ' - به زندگی اشرافی خود، ادامه داده و در پشت، ۹۹ درصد را به سخره گیرند.