صیغه موقت؛ کلاه شرعی یا راهی جهت رسمیت بخشیدن به زناء! جائی که به نام خدا، زناء می کنند!

به گفته ' احمد طیب ' شیخ الازهر مصر، ' اگر تمامی ارکان ازدواج موجود باشد، عقد نکاح صحیح است و اگر یکی از شروط آن فراهم نباشد، آن ازدواج صحیح نیست. به اجماع فقهای مسلمان، ارکان ازدواج از قرار ذیل، می باشند: اذن ولی دختر، حضور دو شاهد عادل و خواندن صیغه عقد نکاح که نشان از تراضی طرفین، بوده و مطابق نظر علمای اهل سنت، شرط در صیغه عقد، آن است که دائمی باشد. پس، اگر شرط مدت معینی برای ازدواج، شود، این عقد از اساس، باطل است. اگر می‌خواهید مذهب خود را توجیه کنید، از ' قرآن '، هزینه نکنید؛ زیرا در ' قرآن '، یک کلمه مبنی بر حلال بودن عقد موقت، وجود ندارد. بنابراین، عقد موقت در نزد اهل سنت، باطل است. '

ایشان با استناد به سخن ' شیخ شلتوت '، تاکید کردند: ' فلسفه ازدواج رحمت، مودت و آرامش است؛ اما در عقد موقت، هیچ یک از این سه مورد، وجود ندارد و به همین خاطر، است که ' شیخ شلتوت ' پیرامون عقد موقت، گفته: ' شریعتی که به زن، اجازه می‌دهد در سال، با یازده مرد، همبستر شده و به مرد، اجازه می‌دهد هر روز، از یک زن، کام بگیرد قطعا شریعت اسلام و شریعت عفاف و حیاء نیست. در عقد موقت، ارث و طلاق معنا ندارد و این عمل صرفا یک دیدار برای تامین شهوت، است. کدام زن آزادی این خفت را تحمل می کند؟ آیا این عمل به معنای تن فروشی برای به دست آوردن مال، نیست؟ چه فرقی میان ازدواج موقت و تن فروشیست؟ '

در ادامه، با تایید سخنان ایشان، باید اضافه کرد فلسفه ازدواج چیزی متفاوت با فلسفه بستن پیمان زناشوئیست. هدف از ازدواج - همان گونه که در بالا، بدان اشاره شد - رحمت، مودت و آرامش بوده تا انسانها - چه زن و چه مرد - با انجام آن، به رفع حس تنهائی و غربت و افزایش قدرت جهت بقاء، دست یابند؛ اما فلسفه بستن پیمان پیش از ایجاد هر گونه رابطه زناشوئی، آنست که انسانها - بر خلاف حیوانات، که هر لحظه، مطابق با میل و خواسته خود، به جایگزین کردن جفت خود، می پردازند - صرفا زمانی مجاز به برقراری رابطه فوق، خواهند بود که بر اساس فرموده های خداوند در ' قرآن کریم ' و  ' انجیل ' که در مطلب ' ازدواجهای معادل زناء '، بدانها اشاره گردیده است، قادر بوده تا پایان عمر، بدان متعهد و پایبند مانده و علتی غیر از زناء، جداکننده آن دو از یکدیگر، نباشد. صیغه موقت از آنجا که در تضاد با فلسفه بستن پیمان زناشوئی، است، حرام بوده؛ چرا که پروردگار پیش شرط لازم را برای ازدواج، تعهد به بودن مستمر با هم، قرار داده است. در غیر این صورت، اگر مرد و زنی مایلند در این مورد، همچون جانوران دیگر، آزادانه عمل نموده و جهت رفع انواع نیازهای جنسی، مادی، عاطفی و ... خود، هر لحظه را با فرد جدیدی با خصوصیات ظاهری جدیدتر و متنوعتر و با دارا بودن مال و مکنت بیشتر، بگذرانند، بهتر است به جای ساختن اسامی مقدسی چون ' صیغه موقت ' به جای ' زناء ' و ' کارمزد ' یا ' اسکونت ' در عوض ' رباء '، به اعمال هوس آلود خویش، بپردازند؛ چرا که ساختن اسامی زیبا برای افعال خبیثه و زینت دادن آنها بدین شکل، در روح آن اعمال، تغییری حاصل نخواهد کرد.