نژادپرستی از نوع ایرانی

عصر پریروز ، داخل قطار خط متروی صادقیه، کنار در ایستاده و منتظر رسیدن به مقصد، بودم. غرق در افکار خود، بودم که صدای زمختی توجهم را به خود، جلب کرد: ' غیبت نباشه ها! دیدید؟ خارجی بودند. چه صورت سردی داشتند! اصولا ما ایرانیها صورتمان انرژی دارد، ولی خارجیها بی روح و سردند. غیبت نباشه ها! ' صاحب صدا زنی بود شیکپوش و گر چه از زیبائی طبیعی، بهره ای نداشت، ولی مگر این روزها، آدم زشت هم، یافت می شود؟

همه نگاهشان به سمت زن، برگشته و برخی شروع کردند به سر تکان دادن - دسته ای به نشانه تایید و دسته ای با حالت فردی که به دلیل رو در بایستی، نمی دانند چه جوابی دهند. دسته ای نیز، با چهره ای پر از تعجب، به وی خیره شدند.

در ایرانی که اکثریت خود را دیندار پنداشته و معرفی می کنند، این گونه افکار ' نژادپرستانه ' از کجا، ناشی می شوند؟ پس، جای کنترل زبان، پرهیز از گناهان کبیره غیبت، تمسخر اقوام و اشخاص و خودبرترپنداری، کجای رفتار ایرانیهای مسلمان، جای دارد؟ آیا می دانید میزان کنترل زبان در خارجیهای غیرمسلمان، نسبت به ایرانیهای مسلمان، بالاتر است؟