بانوان ایرانی در نشئگی ملکگی: ' زن مومن و موتورسواری؟ هرگز! '

در پاسخ به این پرسش که حکم دوچرخه سواری، موتورسواری و ... در مورد زنان بالغ، به چه صورت است، روی هم رفته، این گونه می شنویم: ' در صورتی که به گونه ای، نباشد که جلب نظر نامحرم شده، خطر یا مفسده ای در پی داشته یا احتمال رخ دادن گناهی برود، جایز است. '؛ اما آیا تاکنون، این سوال پرسیده شده که: ' عدم انجام اعمال فوق توسط دختران و بانوان، چه مفاسد و خطراتی به همراه خواهد داشت؟ '

آن چه که از گفتار بزرگان دین، دریافت می شود این است که انسان برای آنکه بتواند در نهایت قساوت قلب و بی شرمی، تن به هر گناهی، داده و خود را در این امر، محق نیز، بداند، باید ابتداء، شاهد آن چنان لئامت و دنائتی در خویشتن، باشد که از هیچ یک از کرده های خویش، ابائی نداشته باشد.

آن چه که سالهاست به نام دین، به خورد دختران این سرزمین، داده می شود القاء پستی و فطرت و ماهیت جنسی داشتن جنس زن است و اینکه زن قبل از آنکه انسان باشد، در رویاروئی با مرد، محکوم به کالای جنسی مرد دیده شدن، است. زنان نیز،  در به وجود آمدن این دیدگاه، بی تقصیر نبوده اند؛ چرا که آنان نیز، در نگاه اول، مرد را از منظر جنسیتی، می نگرند؛ الاغی بارکش، کسی که با بارور کردن ایشان، رافع رنج تنهائی و اختگیشان بوده و یاور آنها در حس توهم شیرین ملکگی، هستند. چه رویای شیرینی که هیچ زنی میلی به بیدار شدن و از دست دادنش را نخواهد داشت! حال زنی را که دارای نگاهی چنین لئیمانه به مرد، است چه خوف از دیده شدن به این شکل؟

دختری که به بهانه های مختلف، از پا گذاشتن به عرصه های حیاتی و اثرگذار زندگی، به دور نگاه داشته شده، مسلما به آن میزان پستی لازمه، دست یافته که برای جبران کمبودها و نقصهای وجودی خویش، به هر قیمتی، به دنبال نیمه گمشده توهمی خود، گشته و با بستن پیمانی شیطانی با هر موجودی که بتوان آن را ' نر ' نامید، هر نوع رذالت، فساد و مخاطرات دینی و اخلاقی را وارد زندگی خود، نماید. با نگریستن به مسئله، از این زاویه، متوجه خواهیم شد نهی و دوری دختران و بانوان از این دست فعالیتها - با این استدلال که موجب مفسده و خطر هم، برای ایشان و هم، برای جامعه، خواهد بود - نه تنها راه درمان یا پیشگیری از فساد، نمی باشد؛ بلکه منشاء پیدایش فساد به شکلی دگر و در جائی دگر، خواهد بود. بدین شکل، زن و مرد؛ هیچ یک، نه تنها کمکی به رشد روحی یکدیگر، نمی کنند؛ بلکه لحظه به لحظه همزیستیشان برابر خواهد بود با به ورطه هلاکت رساندن یکدگر؛ در حالیکه هر دو در نشئگی پادشاهی و ملکگی حاصل از همنشینی هم، به سر می برند.