از زنی که برای تشخیص میزان پاکیش، خود را با زنان خیابانی، قیاس می کند، بیش از این، انتظاری نیست!

زنان ایرانی درباره عاقبت خود در آخرت، چگونه می اندیشند که به خود اجازه ناقص العقلی، بی ایمانی و بی غیرتی می دهند؟ اگر زن را با این، اوصاف خوانده اند، از جهت مزین شدنشان به آنها، به دست پروردگار، نیست؛ بلکه صرفا، توصیف احوالات ایشان می باشد - حالاتی که خود با اراده خویش، بذرش را در وجودشان، کاشته و پرورده اند. کدام یک از زنان برگزیده پروردگار، بی غیرت و کم عقل بوده و آن را مایه مباهات خود می دانستند؟

زن! اگر مردت بی غیرت، کم عقل و بی ایمان است از تنها ماندن، نترس که تنهائی آخرت شدیدتر است؛ روزی که نه همسر و فرزندان و نه مال و اموال فرد هیچ سودی برایش، نخواهند داشت. راضی بودن شوهر آلوده ات از تو، سبب غرگیت نشود. این خداوند است که رضایتش در آخرت، یاورت خواهد بود.

مسلما استاد باید یک سر و گردن از شاگردان خود، بالاتر باشد که شایستگی بر کرسی معلمی نشستن و اظهار فضل را بیابد. به واقع، زن ایرانی با متولد کردن نوگلان شکفته خود، چه گلی بر سر این مرز و بوم، زده که اکنون، در صدد اصلاح جهان و بانوانش، برآمده است؟ این همه غرور پیامد مقایسه خود با زنان خیابانیست؛ چرا که در خطبه خواندن و محرم شدن، از آنها، پیشی گرفته اند؛ ولی آیا با وجود پلیدیهائی که مردان این سرزمین بدان، دچارند - از چشم چرانی، متلک پرانی و زناکاری گرفته تا غصب و غارت کردن اموال غیر - در همنشینی با بدان و متعاقب آن، شریک شدن در اعمال پلید ایشان، تفاوتی با زنان خیابانی، خواهند داشت؟

همواره، قیاس خود با پائینتر از خود، سبب غرور، بوده است. زنان ایران با قرار دادن زنان مومنی چون ' حضرت مریم (س) ' و ' حضرت آسیه (س) ' - که ' قرآن کریم ' از آنها، به عنوان ' زنان مومن ' یاد نموده - در کفه دیگر ترازو، متوجه خواهند شد که تا پاکی و کسب مجوز ورود به بهشتی که آرزوی هر بنی آدمیست، چقدر فاصله دارند.