حجاب از تنشان، درآورید تا رسوا شوند!

حجاب امریست که پروردگار بر مرد و زن، واجب فرموده و میزان و چگونگی رعایت آن به دانش و معرفت درونی اشخاص و گروهها، وابسته است. هر موجود مونثی بر اساس میزان و نوع عفت، روان و فعالیتهائی که به آن، اشتغال دارد، نوع پوشش مناسب خود را برمی گزیند. به همین جهت، اجبار افراد به استفاده از پوششی واحد و متحدالشکل، امکانپذیر نیست. برای نمونه، شیوه پوشش دختری باکره و تارک دنیا با زنی هر چند همسن و سال، نمی تواند یکسان باشد. بر اساس آیات قرآن، رعایت حجاب از سوی بانوان، از آن جهت است که توسط دیگران، شناخته شده و مورد آزار و اذیت مریضدلان، قرار نگیرند. حال تصور کنید بانوئی با پوشش حجاب برتر که عمری با مردی آلوده به انواع رذائل اخلاقی، همزیستی و با آلودگیهای فرزندان خویش - چه مونث و چه مذکر - سازگاری حاصل نموده است، چه تصویری از حجاب، در ذهن فرزند ذکور خود، بر جای می گذارد؟ مسلما پاسخ این است: ' زنها تنها، ظاهرسازی می کنند. پایش که بیفتد، از هر نجاستی، نجسترند. مادری که تنها افتخارش از مسلمان بودن، چادر سر کردن بوده و با هر گناه و جرمی از جانب من و پدرم ساخته - آن هم، تحت عنوان اسامی مقدس و پاکی به نام ' عشق ' - صرفا کارش نمایش پاکی بوده و مطمئنا برای بانوان دیگر هم، به همین شکل خواهد بود. ' زمانی هم که وارد اجتماع، گشته و از طریق آزمون و خطاء، متوجه می شود وضع دخترانی با پوشش برتر نیز، به همین شکل، است، دیگر شکی برایش، نمی ماند که چادر صرفا گونه ای استتار جهت تسهیل انجام فعالیتهای ناشایست و مجرمانه یا شراکت در انجام آنهاست و تنها انتظار زنان از مردان، فراهم آوردن و تامین معاش و محافظت از ایشان، می باشد. از همین روی، چه حرجیست بر مردی که برای اثبات مردانگی خود، کانال رسمی خود را با این مطالب، سرشار می سازد: به تصویر کشیدن شیری نر به همراه دختری در آغوش - روی تخت - و بیان جمله ای از دهان شیر: ' حجابت را حفظ کن تا مثل شیر، همیشه، پشتت باشم. ' ایشان از طریق رفتار مادر و ایضا سایر بانوان محجبه و مکرمه، به این دانش، دست یافته اند که انتظار جنس ماده از جنس نر، چیزی جز آلودگی، نبوده تا از طریق به خدمت گرفتن چنین موجودات کثیفی - در قالب شوهر و فرزند پسر - به هر آن چه که می خواهد، برسد؛ اما بانوی گرامی! بدان ارتکاب خود شخص به دزدی، رباء، زورگیری، تصرف اموال مردم، زنا و ...، هیچ تفاوتی با به استخدام درآوردن مرتکبان این جرائم یا به دنیا آوردن آنها، نخواهد داشت.

بیانات چند روز گذشته امام جمعه مشهد در گردهمایی بانوان فعال در عرصه ترویج فرهنگ عفاف و حجاب نیز، بیانگر این مطلب است که حجاب اجبارپذیر نیست. به گفته ' آیت‌الله علم‌الهدی '؛ امام جمعه مشهد: ' همانطور که بی حجابی با وجود فشارهای ' رضا خان '، اجبارپذیر نبود، حجاب بانوان نیز، در جامعه امروز، اجبار پذیر نیست. حجاب با اجبار، ممکن نیست. حجاب احساس هر خانمیست که نسبت به عفت باطنی خویش، از نگاههای زهرآلود مرد نامحرم، دارد. البته این پوشش در زنان مختلف، به واسطه عادتها و تربیت آنان، متفاوت است. یکی با چادر و دیگری با مانتو، حجاب را رعایت می کند. لذا محدود کردن بانوان در نوع و کیفیت حجاب، ممکن نیست و جواب نمی دهد و اصرار به این مسئله نیز، غلط است. ' حال اینکه چه اصراریست در کشوری مذهبی، بر خلاف آموزه های دین، قانونگذاری شده و به اجراء آن نیز، پرداخته شود، جای بحث دارد.

بهتر نیست به جای بهره جستن از ابزار زور و ارعاب، جهت اجبار افراد به استفاده از پوششی که هیچ سنخیتی با درونشان، ندارد، به شیوه ای کاملا برعکس، عمل کرد؛ بدین معنا که زنان و دختران فاسدی را که نه تنها،  پاک ماندن و پاک نگاه داشتن جامعه را نزدشان، اهمیتی نیست؛ بلکه همتی اعلی را نیز، در این مسیر - با بستن پیمان زناشوئی با این دست افراد و نسخه گرفتن و منتشر نمودنشان - به کار بسته اند شناسائی و با از تن، درآوردن حجابی که در همه ادیان، قداست خود را داشته و وسیله ایست برای تفکیک پاک از ناپاک، رسوایشان نمود؟ داشتن حجاب افتخاریست که بهره مندی از آن، نیازمند شایستگی و صلاحیت است. همانطور که استفاده از لباس روحانیت، توسط هر شخصی، مجاز نمی باشد، حق داشتن پوشش و حجاب نیز، باید محدود و مقید به نیل به شرایطی خاص، باشد تا زنان و دخترانی که مایل به رسیدن به چنین مقامی، هستند ارزش حجاب را دریافته و بدانند این مقام نیاز به پشتکاری فراتر از خواندن خطبه و مادر شدن، دارد؛ ولی آن چه که دستاورد دولت جمهوری اسلامی ما بوده چیزی جز این، است: حجاب متاع بی ارزش و پوچی شده که فاحشه ها نیز، از آن، بی نصیب نمانده و هر مرد فاسدی خواهان مزین بودن ظاهری همسرش به آن، است.

حجاب درجه دارد و برای هر درجه ای از ایمان، پوششی متفاوت نیاز است. مسلما پوشش دختر باکره ای که تصمیم به تجرد، دارد نیازمند تمایز از پوشش بانوئی با درجه ایمانی متفاوت، است؛ از آن جهت که باید مورد شناخت، قرار گیرد؛ ولی آن چه که در ایران، شاهدش هستیم دخترانی اند که قرار است روزی، برای حفظ ظاهری دین، به گزینش حجاب برتر پرداخته - آن هم، جهت حفظ رضایت مردی فاسد یا جامعه ای هر چند فاسدتر - و با هر کس و ناکسی، همپیمان شوند. بدین ترتیب، آیا جائی برای شناخت پاک از ناپاک، باقی می ماند؟