بگذارید زایندگان این موجودات پاک نیز، به دست پروردگان خود، بپیوندند!

پس از گذشت حدود 4 دهه از جشن پیروزی اسلام بر طاغوت در کشورمان؛ ایران، انتظار می رفت شاهد آن چه که انگیزه بخش و محرک افراد در گذشتن از خون و جان عزیز، شد - ریشه کنی مظاهر فساد و برپائی پاکی و عدالت در جای جای حداقل این گوشه از زمین خدا که رهبران و مقاماتش همچون واتیکان، روحانیان آشنا به دین هستند - و اشاعه روزافزون طهارت درونی و حقیقی ایرانیان باشیم؛ اما چیزی که تاکنون دیده شده تلاش در نگهداری مراکز فساد؛ از جمله، قهوه خانه ها - به عنوان پاتوق مردان بیکار، ولگرد، هرزه و افسارگسیخته -، ورزشگاهها، مکانهای برگزاری کنسرتهای مبتذل و خیابانهای لبریز از پسران و مردان آلوده و سعی در جلوگیری از حضور فیزیکی، مستقیم و اجتماعی بانوان به شیوه های مختلف، در مکانهای شدیدا ناپاک و آلوده فوق، بوده است؛ هر چند این بانوان به ظاهر، پاک ارتباطی غیرمستقیم؛ اما شدید و تنگاتنگ با این مراکز و گسترش فساد مذکور، داشته و دارند.

چند وقتیست صدائی مبنی بر آزادی حضور زنان در ورزشگاهها، شنیده شده و طرفداران آن نیز، معتقد بر بی اشکال بودن آن - از دیدگاه شرع - می باشند؛ اما دیدگاه حقیقی دین رسمی ایران - صرفنظر از توجه به ادیان دیگر که نظری مشابه را دارا هستند - در این رابطه، چیست؟ خداوند در آیه 16 سوره ' انبیاء '، می فرماید: ' زمین و آسمان و آن چه را در میان آنهاست از سر بازی، نیافریده ایم. ' و بدین ترتیب، خود را از اهل لهو و لعب، مجزا ساخته و نیز، در آیه 3 سوره ' مومنون '، می فرماید: ' مومنان کسانی هستند که کار لغو و بیهوده نمی کنند. ' خداوند به صراحت، اعلام می دارد که علاقه ای به افراد خوشگذران، ندارد. ( آیه 76 سوره ' قصص ' ) همچنین، یکی از دلایل مجازات دوزخیان، خوشگذرانیهای بناحق آنها عنوان شده است. ( سوره ' غافر ' - آیه 75 )

لهو و لعب به آن دست از تفریحاتی، اطلاق می گردد که به سبب همراه بودن با گناه، دور شدن هر چه بیشتر فرد را از پروردگار - به عنوان مربی اصلی خود - در پی خواهد داشت. خداوند در ' قرآن '، صدای خر را به عنوان بدترین صدا، معرفی کرده و با تشبیه صدای انسانی که میل شدیدی به ایجاد سر و صدا و بلند سخن گفتن، دارد، آنها را از این کار، بر حذر می دارد. درست است که یکنواخت شدن زندگی در فعالیتهای مادی و ایضا، معنوی، مشکلاتی ایجاد نموده و انسان برای کسب روحیه ای قوی و ادامه زندگی، نیازمند تنوع و تفریح می باشد؛ اما در صورتی که انرژی به دست آمده از طریق تفریحات ناسالم، کسب گردیده باشد، دارای آن چنان سطح بالائی از ارتعاشات منفی، خواهد بود که با تحت تاثیر قرار دادن افکار و روان فرد، او را به سمت انجام فعالیتهای کاری ناسالمتر، سوق خواهد داد.

تفریحاتی که از نظر اسلام، ناسالم و ممنوع معرفی شده اند عبارتند از: مصرف مشروبات الکلی، مواد مخدر، روانگردان، قمار، موسیقی مطربانه و ...؛ حتی اگر با هدفی مقدس، صورت پذیرد؛ برای نمونه، انجام ورزشی ممنوعه جهت جمع آوری اعانه برای نیازمندان یا دست زدن به فعالیتهای ورزشی مجاز؛ اما با نیتی ناسالم؛ به طور مثال، برای امرار معاش یا به هدف برد و باخت - حتی اگر مسببات تجدید قوا و روحیه اشخاص را نیز، فراهم آورد.

دعوائی که بر سر حضور شریعتمدارانه بانوان در ورزشگاهها، به  وجود آمده و اینکه مسئولان به جهت ایجاد مفسده، موانعی بر سر راه آن، ایجاد می کنند موضوعیتی ندارد؛ چرا که اگر قرار بر ایجاد احتمالی فساد باشد، از قبل، صاحب فساد گشته ایم. اگر حضور مردان و پسران در ورزشگاهها، با آن قهقهه های مستانه و صداهای انکرالاصواتی که توسط ' قرآن '، ممنوع شمرده شده و برد و باختی که حالت بازی قمار بدان، بخشیده است، گناه نیست، پس، چه چیز را می توان ' گناه ' و ' مفسده ' نامید؟ بگذارید بانوان نیز، همان گونه که تاکنون، مشایعت آقایان را در این عمل لهو و لعب و به یاری سازمان محترم ' صدا و سیما '، عهده دار بوده و چنین موجودات عیاش و خوشگذرانی را نیز، در رحم، پرورانده اند زین پس نیز، آشکارا در اجتماع و رسانه ها، به دور از هر ریاکاری، به این امر محبوب خویش، بپردازند که اگر قرار بر رفع فساد و استشمام عطر معنویت می بود، تا به اکنون، شاهد شنیدن ندای عزیمت بساط عیش و مستی مردان بودیم؛ نه دعوای حضور یا عدم حضور زایندگان ایشان در مجلس عیاشی این دست پروردگان.