تا به ' مریم (س) ' و سایر زنان پاک عالم، تاسی نجوئید، فرزندانی جز ' آدم ربایان بالقوه '، نخواهید داشت!

طبق ماده 621 قانون مجازات اسلامی، هر کس به قصد مطالبه وجه یا مال، انتقام یا به هر منظور دیگری، به عنف، تهدید، حیله یا به هر نحوی دیگر، شخصا یا توسط غیر، فردی را ربوده یا مخفی کند، به حبس از 5 تا 15 سال، محکوم شده و در صورتی که شروع به آدم ربائی، نماید؛ یعنی قصد ارتکاب جرم و سپس، شروع به اجراء آن، کند؛ اما جرم بنا به دلائلی، اتفاق نیفتد، بر اساس ماده 41 و تبصره ماده 621 قانون مجازات اسلامی، به 3 تا 5 سال حبس، محکوم خواهد شد. از ماده قانونهای فوق، می توان ' آدم ربائی ' را بدین شکل، تعریف کرد: ' ربودن یا مخفی کردن شخص با زور، تهدید یا با توسل به حیله و نیرنگ و به قصد انتقام، مطالبه وجه و ... . ' هر گونه قصد و شروع آن نیز، در حکم ' شروع به آدم ربائی ' بوده؛ به این شرط که شخص در ارتکاب جرم، ناکام بماند.

از این روی، می توان عنوان جرم ' شروع به آدم ربائی ' را به عمل مردان چشم چرانی که با نگاههای خیره و بعضا با انجام حرکات دست و صورت یا کلام مشمئزکننده خود، بیانگر نیت شوم خود هستند نیز، نسبت داد و حتی برای مقابله با آن، اعلام جرم نمود؛ ولی در قانون ایران، ارتکاب به این افعال، چنان از بحث ' آدم ربائی '، منفک و ساده انگاشته شده که به راحتی، توسط مردان و پسران ایرانی،  بروز داده شده و با مجازات اندکی - 2 تا 6 ماه حبس و 74 ضربه شلاق، بر اساس ماده 618 قانون مجازات اسلامی - توسط ضوابط قضائی، شوخی انگاشته می شود.

به عنوان نمونه، با مراجعه به یکی از افسران پلیس ایستگاه متروی ' امام خمینی (ره) ' و اعلام جرم مزاحمت پسری حدودا 30 ساله که بدون دلیل موجهی، گوشه ای از سالن، ایستاده و با کلام یا دست درازی به بانوان متعدد، متعرض ایشان می شد، با این پاسخ وی، روبرو شدم که: ' باشه. بهش می گم. ' ( همراه با پوزخند ) و زمانی که با اعتراض من، مواجه گشت که: ' وقتی ندیدینش، چگونه می خواهید به او، تذکر بدهید؟ '، با حالتی تمسخرآلود و بدون عجله، خود را به مکانی که پسر مجرم را دیده بودم، رساند و با دیدن جای خالی او، با آسودگی هر چه تمامتری، گفت: ' حتما رفته دیگر. ' و آن جا را ترک کرد.

حال اگر اتومبیلی گرانقیمت گوشه ای از خیابان، پارک شده و فردی ولگرد در اطراف آن، پرسه زده و آن را وارسی کند، می توان به جرم ' اقدام به سرقت '، با او، برخورد نمود و چگونه است که رفتارهای شبه آدم ربائی جنس مذکر این گونه، ساده انگاشته و طبیعی جلوه می کند و سرانجام کار، دختران و زنان را به عنوان مجرمین اصلی، معرفی می کنند، جای تامل دارد.

جدای از انتظاری که از قانونگذاران و مجریان آن، می رود که نگاهی جدیتر به موضوع، داشته باشند، روی اعظم سخن من با بانوان گرامی ایران زمین، است که با یافتن محیط زیستی متناسب با فطرت حیوانی زنانه خویش؛ استعداد ذاتی و میل شدید به ازدواج و فرزندآوری، پیمان خود را با آفریدگارشان، در روز الست، فراموش نکرده و اگر فرزند ذکوری از ایشان، متولد می گردد، از رها کردن و تبدیلشان به ' موجوداتی بالقوه آدم ربا '، ممانعت نمایند که ' عیسی (ع) ' نیز، پسر بود؛ اما پسری که از زنی پاک، متولد گشت؛ زنی که طبق آیه 12 سوره ' تحریم '، رحمش را پاک نگاه داشت و با هر موجود آلوده و چشم چرانی - تحت پوشش عنوان ' همسر ' -، هم آغوش و همبستر نشد.