کدام یک وظیفه شماست: محکوم کردن دختران تنها به حصر خانگی یا پاکسازی جامعه از مجرمان؟

مردان آلوده و هوسباز ایرانی و میل به جاودانگی و زنانی ضعیف النفس، بی ایمان و راحت طلب که سواری گرفتن از مردان همرتبه خویش را بر جهاد و مبارزه در راه خدا، ترجیح داده و آن را ' زنانگی ' نام می نهند. این دسته از مردان که مقابله با هواهای نفسانی کثیف را بر خود، دشوار می بینند از ترس آنکه مبادا به واسطه همین بوالهوسی، از سوی جامعه زنان پاک، طرد شده و نسل خویش را در خطر انقراض، می بینند دنیا را برای زنان، ناامن ساخته تا به بهانه نیاز زن به حامی و پشتیبان در مقابل تهدیداتی این چنینی، بدون آنکه در خود، نیازی به پاکسازی و حفظ خویشتن از گناهان، احساس نمایند، با راضی کردن زن به ازدواج و استفاده از رحم ایشان، بقاء خود را تضمین می نمایند.

همه اعمالی که از آن دو، سر زده و نامهای نیک بر آن، می نهند فریبی بیش نیستند: الف- ازدواج و همزیستی ای که صرفا، جهت بقاء خویش، صورت گرفته و با اسامی مقدس ' عشق '، ' وفا ' و ...، این عمل حیوانی خود را که حتی سوسک حمام هم، به انجامش، متعهد است متفاوت از بقیه جانداران و مقدس جلوه می دهند. ب- فرزندی که حاصل قطعی و مسلم هر رابطه ایست واسطه ریختن گناهان خود می بینند و خود را خالقان اشرف مخلوقات که اگر آنها نباشند، خداوند از خلق آدم، عاجز بوده و به همین بهانه نیز، به هر قیمتی - حتی به قیمت ازدواج و همنشینی با مردان آلوده و زایش موجوداتی به مراتب متعفنتر از خویش- از تعطیلی کارخانه ' آدمسازی '، ممانعت می کنند. ج- قبول ادامه همزیستی با مردان آلوده که خداوند به شدت، از آن، بیزار است را ' وفا ' و ' تحمل بالا ' نامیده؛ حال آنکه حقیقت باطنی آن شراکت و همدستی در اعمال گناه آلود مردان، است. د- مهمتر از همه، توهم پاکیزگی ایشان و قصد دعوت و همراه نمودن بانوان سایر ملل با خویشتن، است.

هنوز، با به خاطر آوردن این جمله ' سردار قالیباف '؛ زمانی که هنوز تصدی شهرداری تهران بزرگ را در اختیار داشتند، چنان فشاری را بر دوش خود، احساس می کنم که اشاره نکردن به آن، مطمئنا، سبب تداوم آن وضعیت خواهد بود. ایشان در مطلبی منتشر شده در روزنامه ' همشهری '، با مردانه نامیدن شهر تهران و عدم تناسب ساختار آن با وضعیت و نیازهای بانوان، آنها را ' موجوداتی همواره مغلوب ' خوانده بودند که حاضرند در مواجهه با مردان مزاحم، کناره گیری کرده و به پستوهای خانه، پناه ببرند.

ولی همین جا خدمت ایشان و همکاران سابق ایشان در نیروی انتظامی و نیز، شهردار فعلی، عرض می کنم که به عنوان یک دختر ایرانی، تحت هیچ عنوانی، به پستوی خانه، نخزیده و تا وادار کردنتان به انجام وظیفه در پاکسازی جامعه زیرزمینی مترو و جامعه خارج از مترو از لوث وجود آلوده کنندگان، از پای نخواهم نشست. بهتر است در عوض محکوم کردن دختران تنها به حصر خانگی و آزاد گذاشتن اراذل و اوباش در سطح جامعه، راحت طلبی را کنار گذاشته و کمی هم، به مسئولیتهای خود، بپردازید؛ که مطمئنا، مجرم را رها کردن و خود را با دختران تنهای جامعه، سرگرم نمودن وظیفه شما نیست که اگر این طور باشد، پلیس بودن نه تنها شغل پرخطری نخواهد بود؛ بلکه به نوعی تفریح خیابانی، مبدل خواهد گشت.

پس، در عوض فرافکنی آلودگیهای درون سازمانی خود بر دختران و توصیه آنها به سنگین و رنگین گشتن - وقتی جان به گلوگاه، رسیده و شکایت نزد شما، می آورند - از جامعه کاری خود، آغاز نموده و اراذل و اوباش به استخدام درآورده خود را اخراج نمائید. باشد که امنیت به شهر و ایضا، بخش  زیرزمینی آن؛ مترو، بازگردد.