دستفروشان و متکدیان مترو؛ پدیده ای زائیده حرص و آز مسئولان مترو!

ساعت ۵ عصر روز سه شنبه ۲۴ بهمن ۱۳۹۶، ایستگاه متروی ' شهید نواب صفوی ' و دوباره، مزاحمتهای دستفروشان و متکدیان مترو و عدم توجه پلیس مترو به شکایت بنده؛ به عنوان مسافر مترو: ' نمی آئید پائین، دستگیرشان کنید؟ ' ( پس از شرح مزاحمتها و تمسخر ایشان، بابت چتری که به خاطر آفتاب در دست، دارم. ) و جواب بسیار قابل تامل ایشان: ' نه. دوست ندارم بگیرمشان. ' - رفتاری پرتکرار از جانب دستفروشان و متکدیان مترو و متعاقب آن، از سوی کارمندان و نیروهای پلیس آن مکان. سکوت ایشان چه معنائی می تواند داشته باشد؟ آیا ' سکوت در برابر جرم ' انجام وظیفه ایست در مقابل بالادستیها؟

همین‌جا خطاب به تمامی دستفروشان و متکدیان کثیف مترو و کارمندان آن، اعلام می دارم: ' مردم را الاغ فرض نکنید. راست می گفت خانمی که حضور آنها را زائیده میل شخصی و حرص و آز خود عوامل مترو می دانست و اینکه تمامی رفتارهای آنها را مبنی بر آزار و اذیتهایشان، در مواجهه با دختران و زنان به خیال خویش، ' بد پوشش '، حاصل آموزش مستقیم خود‌ پلیس مترو و کارمندانش عنوان می کرد. '

این یک اصل است: ' مجرم همدستش را لو نمی دهد. ' ناگفته نماند دیروز، حدود ۵ عصر، چتر اینجانب داخل قطار ایستگاه ' فردوسی '، به سمت ' ارم سبز '، مفقود گشت که در صورت عدم یافتن آن تا یک هفته دیگر، در قسمت ' اشیاء پیداشده ' مترو، می توان عنوان جرم ' سرقت ' را بر آن، نهاد. هر چند، از نظر مالی، ذیقیمت نبود؛ اما ' نفس کار ' است که اهمیت دارد.