علل حرام شمردن تفال در ادیان مختلف، چیست؟

حدیثی از ' حضرت محمد (ص) '، وجود دارد که می فرمایند: ' طیره شرک. '؛ یعنی ' هر کس در روشن شدن امورش، به تفال، روی آورد به آن چه خداوند بر من، نازل کرده، شرک ورزیده است. ' برخی ' طیره ' را در مورد ' فال بد '، به کار برده و منع استفاده از فال را صرفا، بدان محدود می نمایند؛ اما شایان ذکر است در عصر جاهلیت، واژه ' طیره ' برای فال نیک و بد؛ هر دو، به کار می رفته؛ اما بعدها، آن را در مفهوم ' فال بد '، استعمال نمودند. اعراب جاهلی هنگامی که قصد انجام یا ترک کاری را داشتند، پرنده ای را به پریدن، واداشته و از حالت حرکات آن، بر آن چه که مقدر بود، حکم می کردند که همان تفال زدن می باشد.

توسل افراد به این گونه امور، علل مختلفی دارد که علاوه بر شرک، می توان به موارد ذیل نیز، اشاره نمود: 1- ترک توکل بر خدا و اعراض از او و توکل بر خلق و امور مادی. 2- ترک امید و خوف به پروردگار. 3- فساد عقل و عدم تفکر در حکمت الهی. 4- تمایل به ترویج افکار باطل. 5- پذیرفتن و تن دادن به دخالت و حضور یافتن شیطان - دشمن قسم خورده انسانها - در زندگی شخص. 6- علاقه به وجود محبت باطل و دروغین در زندگی. 7- میل به اسراف و خرج پول یا سرمایه های دیگر در جهت امور واهی و باطل؛ حال آنکه انسان مسئول نعماتیست که خداوند در اختیار وی، قرار داده است. و ... .

تفال در ادیان دیگر؛ از جمله دین یهود نیز، حرام بوده و نتیجه آن سنگسار شخص تفال زننده می باشد.